Bir zamanlar insanlar doğadan kaçardı arkadaşım .Şimdi ise birbirinden.
Kendinden türeyeni görmek artık dayanılmaz geliyor. Herkes birbirine o kadar benziyor ki, farklı olmanın tek yolu artık aşırıya kaçmak haline geldi.
Ben buna “marjinani” diye bir şey uydurmuştum bi zaman.
Sokakta yürürken rengârenk saçlar, yeşil ya da mor kaşlar, retro kıyafetler ve 80’lerden fırlamış montlar sadece estetik tercihler değil yahu bağrım bağrım nara gibi.
“Ay ben vallahi anlamıyorum bu insanları” :))
Vay be…
Ama ironik olan şu; herkes aynı anda farklı olmaya çalıştığı için, farklılık da bir trende dönüştü.
Yeşil saç artık bir manifesto değil, sadece bir filtre efekti.
Kıyafetler değil, ruhlar kostüm giyiyor.
Pekte çirkin oluyo.. :)
Modern insan, sosyal medyada “özgün” olma telaşında, kalabalıktan sıyrılmaya çalışırken yine o kalabalığın gölgesinde kayboluyo “mort oluyo o iş”
Konuşma tarzları bile “trend adaptasyonu” gibi: kelimeler, tonlamalar, mimikler hep aynı kaynaklardan sızıyor.
“Ben okeyim”
Ulan makül kelimesine ne oldu
“Date” var canım
Alla alla bak sen haspama :)
Bir Reels videosu kadar uzun ömürlü benlikler inşa ediyoruz.
Tuzluk olduk tuzluk
Nerde hıyar ,hurra …koştur….
Estetik ameliyatlar artık aynadaki yüzü düzeltmek için değil; kimliğin yükünü hafifletmek için yapılıyor.
Burun değil, geçmiş törpüleniyor.
Dudak değil, aidiyet şişiriliyor.
Bir yüz var ama ait olduğu hayatla bağını kesmiş gibi.
Kardeşim emniyete bir eşgal ver binlerce adam kadın yakalanır.
Dur vereyim.
Siyah saçlı
İri görüslü
Dolgun dudaklı
Çıkık popolu
Ower size giymiş
Tırnakları yapılı
İri göz makyajlı
Dur dur.
Parlak şişme mont
Dar bir kot
Büyükçe bir atakkabı
Saçı ayrık parlak kısa
Rolex saat takmış
Kirli sakal ama bıyık sakal daha uzun.
Elinde büyük bir cüzdan
Hobaaaaaa…
Git bi avm ye ekip otosu yetmez. Otobüs lazım toplaman için şüpheli. :))
Psikolojide bu durumu “sosyal benliğin aşırı biçim değiştirmesi” olarak tanımlarlar.
Kişi kalabalık içinde görünür kalmak için sürekli evrilir, ama her dönüşümde biraz daha silinir.
“Marjinalleşme ihtiyacı” ile “onaylanma isteği” arasında salınan bu hal, aslında modern çağın en şık yalnızlığıdır.
Bu da başka bi model Yeşil saç, ilginç kıyafet, retro takı…
Hepsi birer modern kamuflaj.
İnsan artık doğadan değil, kendi türünün aynasından saklanıyor.
Ve paradoks şu: ne kadar saklanırsa o kadar ayna gibi çıkıyor.
Belki de bu yüzden dünya bir vitrin; bizse sadece mankenleriyiz kardeşim
Klasik iyidir kardeşim
İyidir moda demode olur.
Hadi selametle