Kısıtlamaları kaldırma kararı şimdi büyük ölçüde bilim, ekonomi ve politik içgüdünün bir kombinasyonu tarafından yönlendiriliyor. Aşının kullanıma sunulması genel olarak başarılı oldu ve hala aşılanmayı bekleyenler çoğunlukla daha düşük risk gruplarında. Covid-19’a yakalanmaktan "korktuğunu" veya "çok korktuğunu" söyleyenlerin sayısı düşüyor ve sosyal mesafenin insanları perişan ettiğine dair artan kanıtlar var. Hükümetin tepkisinin ekonomik maliyetleri de daha net hale geliyor. Buna, Johnson'ın doğası gereği bir liberal olduğu gerçeğini ekleyin, bu nedenle politik içgüdüleri, devlet kısıtlaması yerine bireysel özgürlüğü tercih eder. ‘SORUMLULUĞU HALKA YIKIYOR’ Ancak Johnson'ın karantinayı sona erdirme kararı, "özgürlüğü" benimsemekten daha fazlası. Bu, zor kararların sorumluluğunu halka yönlendirmekle ilgili. Hükümet, Covid-19 ile ilgili başarısızlıkların ve strateji eksikliğinin sorumluluğunu, "bireysel kişisel sorumluluk" ve "sağduyu" meselesi olarak yeniden çerçevelemeye çalışarak, tartışmalı bir şekilde bırakıyor. Bu, Covid-19’un yalnızca koordineli ve kontrollü kamuoyu tepkileri yoluyla ele alınabilecek bir "hepimiz bu işte birlikteyiz" tehdidi olarak çerçevesinden bir sapmadır. Eski Sağlık Bakanı Matt Hancock'un gitmesi ve İngiltere Halk Sağlığı ajansının kaldırılmasıyla, olası günah keçileri listesi küçülüyor. Enfeksiyonlar artarken sorumluluğu halka yaymak, ya hükümetin başarısızlığının ve tükenmesinin kabulü ya da ortaya çıkan suçlama oyununda hesaplanmış bir hareket olarak görülebilir. POZİTİF VAKALARDA YÜZDE 49 ARTIŞ Ancak suçu kimin üstlendiği önemli değil, hamle ters teperse etkileri herkes tarafından hissedilecek. Geçen hafta yüzde 49 oranında artan pozitif testlerin yanı sıra hastane başvuruları ve ölümlerdeki artışla birlikte başbakan şüphesiz insanların hayatıyla kumar oynuyor. Hükümete karşı adil olmak gerekirse, Johnson'ın bir noktada böyle bir karar vermesi bir dereceye kadar kaçınılmazdı. Eksik bilgilerin, tahminlerin kararsızlığının ve uzmanlar arasındaki anlaşmazlığın bir kombinasyonu, “bilimi takip etmeyi” bakanların başlangıçta takdir ettiğinden çok daha zor hale getirdi. KAYBEDEN DEMOKRATİK SİYASET OLACAK Kulüplerin, barların ve spor etkinliklerinin kısıtlama olmaksızın açılması, İngiliz halkının canlılığını serbest bırakır ve ekonomiyi yeniden başlatırsa, Johnson halkın gözünde yükselecek. Ancak başarısız olursa, en büyük kaybeden muhtemelen toplumun belirli bir bireyi veya kesimi değil, demokratik siyasetin kendisi olacaktır. Salgın öncesinde kamuoyunun siyasi kurumlara, siyasi süreçlere ve politikacılara olan güveni çok kötü durumdaydı. Johnson, her zaman oldukça renkli kişisel ve profesyonel yaşamını yansıtan bir “güven sorunu” yaşadı. Şu anda karşı karşıya olduğu güven sorunu çok farklı, çünkü bu, -mükemmel bir dünyada- zaten uygulanmış olacak olan "temel önlemler" olmadan, halkın gönüllü olarak davranışlarını değiştirmesine güvenmek etrafında dönüyor. (The Conversation)