Z kuşağı, çocukluklarından beri test edildi, incelendi, yargılandı ve derecelendirildi; üstün olmaları, rekabet etmeleri ve başarılı olmaları gerektiğini söyledi. Ancak Covid-19 sebebiyle, okul ve üniversiteden ayrılan bir nesil, belirsiz bir gelecekle karşı karşıya. GENÇLER MEYDANLARA DÖKÜLDÜ 2008 krizini izleyen ayaklanmalardaki selefleri gibi, bu genç nesil de siyasetçilerin pandemiyi ele alma biçiminden sistematik sonuçlar çıkarmaya hazır. İkinci dünya savaşından bu yana herhangi bir nesilden daha fazla vergi ödeyeceklerini, daha büyük kişisel borçlar taşıyacaklarını ve daha fazla belirsizlikle karşı karşıya kalacaklarını biliyorlar. Covid-19'un ardından, öngörülebilir gelecekte bir iklim acil kriziyle uğraşacaklarını anlıyorlar ve siyasi mevcut durumu etkileyemeyeceklerinden de eminler. Dublin'den Cardiff'e, Barselona'dan Berlin'e, gençler sokağa çıkma kısıtlamalarının gevşetilmesine gösteri partileriyle yanıt veriyor. Siyasi protestoların olduğu her yerde büyük, sesi yüksek ve meydan okuyan gruplar halinde ortaya çıktılar. ‘YAŞLILAR TOPLUMU KENDİLERİ İÇİN YÖNETİYOR’ Ancak tanıklıkların gösterdiği gibi, kısıtlamaların kaldırılmasının arkasında derin bir hayal kırıklığı var. Çünkü yaşlılar Covid-19’un fiziksel sağlık risklerini ağırlıklı olarak üstlenirken, gençler zihinsel sağlık risklerini üstlendi. Bir katılımcı, 22 yaşında “orta yaş krizine” eşdeğer bir şey yaşadığını anlatıyor. Öfke ve umutsuzluk ortada, ancak birçoğunun çıkardığı politik sonuç da öyle: toplumu yaşlılar, yaşlılar için yönetiyor. Gençlere hayatlarını beklemeye almaları emredildi. Buna para, destek ve hepsinden öte, 24 yaşın altındakilerin sosyal olarak liberal görüş ve kültürüne yönelik bazı sempati eşlik etmiş olsaydı, darbe yumuşamış olabilirdi. Bunun yerine görüşleriyle ve yaşam tarzlarıyla “alay edildiğini duydular ve her taraftan politikacıların sosyal muhafazakarlığı yatıştırmaya ve ev sahiplerinin, iş sahiplerinin ve zaten istikrarlı bir kariyer yolunda olanların maddi ihtiyaçlarını karşılamaya takıntılı olduğunu gördüler. ANA MOTİF BELİRSİZLİK Z kuşağı, ebeveynlerinden daha yoksul olacaklarını zaten biliyordu: milenyum sonlarındaki kardeşleri bu dersi 2008 krizinden sonra öğrenmişti. Ancak 2011'de meydanları işgal eden kuşağa göründüğü kadar kasvetli olan gelecek, en azından ırkçılık, cinsiyetçilik, kemer sıkma ve iklim inkarına karşı ikili ve kesin bir mücadele vaat ediyor gibiydi. Bu tanıklıklarda ana motif belirsizliktir. Bir katılımcının dediği gibi, “dünyanın yarın sona erebileceğine” inanmaya hazırlar; uygarlığın çökebileceğini; mevcut sistemin “bant ve kürdan ile bir arada tutulduğu”; şimdiki zamanın “tekdüze olduğu kadar tahmin edilemez” olduğunu. ‘GENÇLERE YARDIM EDECEK KİMSENİN OLMADIĞINI ORTAYA ÇIKARDI’ Pandemi riskini azaltmaya gelince, yanıtların geldiği ülkelerin çoğunda gençler, iktidardakilerin eylemlerini yetersiz, dar görüşlü veya yozlaşmış olarak görme eğilimindedir. Geriye dönüp bakıldığında, 2008'den bu yana tüm siyasi döngü mali krize bir yanıt olarak okunabilir. On sekiz yaşındakiler o zamanlar geleceklerinin iptal edildiğini gördüler. Sokaklara döküldüler, su sıkıldı ve buna karşılık olarak Podemos, Syriza, Corbynizm ve Sanders kampanyası gibi siyasi hareketlere katıldılar. Virüs şoku birçok yönden 2008'deki şoktan daha büyük. Bütün bir nesile, size yardım edecek kimsenin olmadığını ve siyasetin gençlere karşı olduğunu ortaya çıkardı. (Guardian)