Cumhurbaşkanı Hassan Ruhani'nin iki dönem iktidarda kalmasından korkan birçok İranlı, bu yıl 18 Haziran cumhurbaşkanlığı seçimlerini boykot etme niyetinde olduklarını açıkça belirtti. Sosyal medyada, 2021 cumhurbaşkanlığı seçimlerine giden yolda “Oy kullanmamın hiçbir yolu yok” etiketi trend oldu ve birkaç İranlı uzun bir şikayet listesini dile getirdi. Mayıs ayı başlarında, 230'dan fazla İranlı aktivist, "formalite" olarak nitelendirdikleri seçimlerin boykot edilmesi çağrısında bulunan ve "popüler olmayan düzenin ayakta kalması için" ülkenin demokratik sisteminde köklü değişiklikler talep eden bir açık mektup imzaladı. Birçok İranlı için oy kullanmak, uzun zamandır kötü ya da daha kötü arasında bir seçim olmuştur. Ancak bu sefer seçmenlerin büyük bir kısmı bu tür sınırlı seçenekleri reddediyor. Şubat 2020 yasama seçimlerinde, 18 Haziran oylamasından önceki son anketlerde, seçmenlerin yüzde 57'si rekor bir şekilde çekimser kaldı. SADECE SEÇİLMİŞ ADAYLAR KATILABİLİYOR İran'da, yalnızca ülkenin seçilmemiş Muhafızlar Konseyi tarafından onaylanan adaylar seçimlere katılabilir. Ruhani, iki dönem sınırını doldurduktan sonra yeniden seçilmek için aday olamıyor ve Muhafızlar Konseyi'nin birçok ılımlı ve reformist adayı diskalifiye etme eğilimiyle ilgili kaçınılmaz huzursuzluk bu yıl yeniden su yüzüne çıktı. Ancak 2021 cumhurbaşkanlığı seçimleri öncesinde, bir dizi İranlı, İslam Cumhuriyeti'nin seçilmiş cumhurbaşkanına ve hükümetine emanet edilen yetki eksikliğini sorgulayarak ülkenin siyasi rahatsızlığının nedenini daha da derinleştirdi. Konu, Nisan ayında sızdırılan bir ses kaydının İran Dışişleri Bakanı Muhammed CevadZarif'in ülkenin seçkin Devrim Muhafızları'nın Tahran'ın dış politikası üzerinde kendisinden daha fazla etkiye sahip olduğundan şikayet ettiğini ortaya çıkardığı manşetlere hakim oldu. Fransız Uluslararası ve Stratejik Araştırmalar Araştırma Merkezi'nde (IRIS) araştırma görevlisi Thierry Coville, 1979 İran devriminden sonra kurulan Devrim Muhafızları olarak da bilinen İslam Devrim Muhafızları Birliği (IRGC), “İslam Cumhuriyeti'nin ideallerini savunmaktan sorumlu bir güçtür ve yalnızca Dini Lidere karşı sorumlu” diye açıkladı. İran Anayasası'na göre, dini lider devletin yetkilerinin çoğunu elinde tutuyor. Brüksel merkezli Etopia Araştırma Merkezi’nde İran konusunda uzmanlaşmış bir tarihçi olan Jonathan Piron, "Devletin yönünü belirleyen Dini Liderdir. Dört yılda bir seçilen İran cumhurbaşkanı, bir başbakanınkiyle karşılaştırılabilir bir role sahiptir" dedi. BÜTÜN KONTROL DİNİ LİDERDE Yaşam için seçilen Dini Lider orduyu, polisi ve devlet medyasını kontrol eder ve yargı sisteminin başkanını atar. Ayrıca, cumhurbaşkanlığı adaylıklarını onaylamakla görevli 12 üyeli Muhafızlar Konseyi'nden altısını da seçiyor. Diğer yarısı, yine Dini Lider tarafından atanan yargı tarafından atanır. ‘’EKONOMİDEKİ GAYRİ RESMİ AKTÖRLER’’ İran cumhurbaşkanının “manevra alanı sadece Dini Lider ile sınırlı değil, aynı zamanda bakanlarının atanmasını onaylaması gereken ve istediği zaman görevden alabilecek olan parlamento tarafından da kısıtlanıyor. Piron, İranlı parlamenterlerin ayrıca, dini liderin onayıyla cumhurbaşkanına güvensizlik oyu verme yetkisine sahip olduğunu söyledi. İran cumhurbaşkanı iç, ekonomik ve sosyal politikalarda bir özerkliğe sahipken, güvenlik ve yargı konularında çok az söz sahibi veya hiç söz sahibi değil. Piron'a göre, ekonomik cephede İran'ın başkanlık gücünü azaltmaya yardımcı olan birkaç "gayri resmi" aktörü var. Devrim Muhafızları başta inşaat, altyapı, ulaşım ve havalimanı sektörlerinde olmak üzere birçok şirkete sahip. Piron, “Kontrolden kaçıyorlar. İslam Cumhuriyeti cumhurbaşkanının yanı sıra vergiler ve ihaleler sırasında tercihli konumlardan yararlanıyorlar. Ekonominin yüzde 20 ila 30'unu kontrol ettiklerine inanılıyor, ancak birçok ağ ve şirket ile opak kaldığı için bunu ölçmek zor’’ dedi. (France 24)