Türkiye’ye belirgin bir iz bırakmış efsane oyuncu Kemal Sunal’ı ölümünün 20. yıl dönümünde saygı ile anıyoruz. Bizleri hep güldüren büyük usta, mekanın cennetin en güzel köşesi olsun.
Tartışılmaz ülkemizin erişilmez, yarışılmaz en büyük komedyeni olan Kemal Sunal’ı son dönemlerde Şahan Gökbakar ile kıyaslayanlar olmaya başladı her nedense!
Bunun sadece ustaya saygısızlık olacağını hesap etmeyenlere aradaki farkları anlatmaya çalışayım bir Kemal Sunal hayranı olarak.
Şaban her hareketinde güldürmüştür ve düşündürmüştür. Mizah örneğini göstermiştir.
Yerine göre kara, yerine göre beyaz.
Recep İvedik sadece bencilliği öne çıkarmıştır; ne karası vardır, ne de beyazı, geçici pembedir yani...
Şaban filmlerinde yaşanmış hâllerden ders alınmaktadır, daha güzel yaşayabilme ihtimali de vardır aslında! Bu mesajlar verilmeye çalışılmıştır.
Recep İvedik’te ise sadece günü yaşamak ve gün içinde olanlar vardır. Bir mesajı yoktur!
Şaban filmlerinde Facebook, WhatsApp, Tango, Mango, Cango yoktur .Recep İvedik’te hepsi hesapsızca, dibine kadar vardır.
Şaban filmlerinde çok çalışarak bir yerlere gelme örneği vardır; gol kralı olur mesela!..
Recep İvedik’te zenginler oyunu vardır, golf vardır.
Şaban filmlerinde parası yok, acıkmış, yemek için bulaşıkhanede çalışmaya razı biri vardır.
Şark Bülbülü’nde olduğu gibi!..
Recep İvedik’te en lüks restorantlarda suşi yemeği vardır.
Şaban filmlerinde küfrün bile yeri vardır, yerine göredir.
Recep İvedik filmlerinde bu yoktur! Umarsızdır, hesapsızdır...
Şaban filmlerinde saygı vardır lokantacıya, kahveciye, köylüye, şoföre...
Recep İvedik’te kim olursa olsun fark etmez; sadece hakaret ve küfür vardır.
Şaban filmlerinde bildiğimiz mahalle lokantaları, kahvehaneleri, bakkal amcalar vardır.
Recep İvedik’te en lüks oteller, alışveriş merkezleri, Starbukcs, McDonald’s vardır. Yoga salonları vardır!
Şaban filmlerinde Maho Ağa, Bilo, Gülo vardır.
Recep İvedik’te kendinden başka yine kendisi vardır.
Şaban filmlerinde bütün Anadolu vardır.
Hatay, Antep, Adana, İstanbul, Diyarbakır, Mardin yani hepsi...
Recep İvedik’te sadece Survivor vardır!
Şaban filmlerinde her zaman zulüm edene isyan vardır.
Recep İvedik’te zulüm edenlere sempati vardır.!
Şaban filmlerinde dolmuş beklerken elinde sefertası taşıyan bir işçi, bir memur vardır.
Recep İvedik’te dededen, nineden kalmış bir şımarıklık, kütüphane memuruna saldıran bir karakter vardır!
Şaban filmlerinde ne kadar gülsek de, yeri geldiğinde gözyaşı vardır.
Recep İvedik’te ne gülmek, ne de gözyaşı; sadece kahkaha vardır!..
Sözün özü bunun içindir ki Şaban filmleri 100, 200, 500 kere izlenir.
Recep İvedik sadece 1 kere, ya da en fazla 2 kere izlenir!
Şaban karakterini yaratan Kemal Sunal güldüğünde bütün Türkiye gülerdi.
Recep İvedik gülmez ki güldürsün; sadece anlaşılır anlaşılmaz böğürtü sesleri çıkarır ve böğürtü sevenler güler!
Birisi kara mizah da olsa mesaj verirken, diğeri böğürtü ve geğirti ile anlaşılmaz insanları çeker, sadece bir kuru gürültü verir!
Her ne olursa olsun filmlerin sadece gişe rekoru kırması ile olmaz, bununla övünülmez, bunun adına sinema sanatı denmez !
Filmleri yıllarca ve bıkmadan izlenirse sanattır ve övünmek için esere sanat eseri demek için haklılık payı vardır.
Birisi Şaban (Kemal Sunal); onu daima saygıyla anıyoruz ve her zaman özlüyoruz.
Diğeri Recep İvedik (Şahan Gökbakar); sonrasını ne biz ne de kendisi biliyor aslında!..
Şaban hayatın gerçeğidir.
Recep sadece günü geçiştiren bir oyundur.
Her şeye rağmen güldürenler yine de fazla olsun,her günü belirsiz, yarını hesapsız, geleceği umutsuz bu dünyada insanı bir nebze tebessüm ettirebilmişlerse her ikisine de sonsuz teşekkürler olsun.
Sevgilerimle
Aykut TORUNOĞULLARI
